سوالات متداول
- این جراحی برای بیمارانی با آرتروز شدید، درد مزمن، ناتوانی در راه رفتن یا عدم پاسخ به درمان‌های غیرجراحی (مانند دارو و فیزیوتراپی) توصیه میشود. معمولاً بعد از ارزیابی با ایکس‌ری و بررسی سابقه پزشکی انجام می‌گیرد.
- پروتزهای مدرن زانو و لگن معمولاً ۱۵ تا ۲۰ سال یا بیشتر دوام می‌آورند، بسته به سن بیمار، وزن و فعالیت روزانه. در موارد نادر، ممکن است نیاز به تعویض مجدد باشد.
- معمولاً بین ۶۰ تا ۸۰ سالگی، اما محدودیت سنی مطلق وجود ندارد. تصمیم بر اساس شدت علائم و سلامت کلی بیمار گرفته میشود، نه فقط سن.
- عوارض نادر (کمتر از ۲%) شامل عفونت، لخته خون، دررفتگی مفصل یا سایش پروتز است. با مراقبت‌های مناسب، موفقیت جراحی بیش از ۹۵% است.
- اکثر بیماران پس از ۴ تا ۶ هفته میتوانند راه بروند و رانندگی کنند. بازگشت کامل به کار یا ورزش سبک ۳ تا ۶ ماه زمان میبرد، با فیزیوتراپی منظم.
- قبل از عمل، عفونتهای احتمالی (مانند دندان یا ادراری) را درمان کنید. بعد از عمل، آنتیبیوتیک تجویزی را مصرف کنید و زخم را تمیز نگه دارید. در صورت علائم مانند تب یا تورم، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
- اجتناب از دویدن، پریدن یا نشستن طولانی روی سطوح پایین (برای لگن). خم کردن بیش از ۹۰ درجه زانو یا چرخش ناگهانی ممنوع است، اما راه رفتن و شنا تشویق میشود.
- بله، در ایران با بیمههای پایه و تکمیلی (مانند تأمین اجتماعی یا نیروهای مسلح) پوشش دارد. هزینه تقریبی ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان است (بسته به نوع پروتز و بیمارستان)، اما برای جزئیات به سایتهای بیمه مراجعه کنید.
- زانو را صاف یا کمی خم نگه دارید و از خم کردن بیش از حد اجتناب کنید. برای لگن، از دراز کشیدن به پهلو با بالش بین پاها استفاده کنید تا از دررفتگی جلوگیری شود.
- سیگار کشیدن را حداقل ۶ هفته قبل و بعد از عمل قطع کنید، زیرا خطر عفونت و تأخیر در ترمیم را افزایش می‌دهد. الکل را هم محدود کنید تا با داروها تداخل نداشته باشد.
- این مسئله رایج و موقتی است و با تنظیم پروتز یا استفاده از کفی کفش اصلاح میشود. در موارد نادر، جراحی اصلاحی نیاز است.
- بله، در بیش از ۹۰% موارد درد به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد. عوامل دیگری مانند هورمون‌ها یا مشکلات ستون فقرات را هم بررسی کنید.